Nastoletni pogromca wampirów

To miała być dobra książka, bez wampirów i dramatycznych amorów... Departament 19 to próba wskrzeszenia współczesnego Van Helsinga w osobie młodego, bojaźliwego nastolatka. Will Hill chciał stworzyć młodego pogromcę wampirów, nieustraszonego żołnierza, bohatera o jakim marzą czytelniczki. Chciał aby jego postać była ludzka, niestety autor nie wczuł się w psychikę nastolatka, czyniąc z niego niezrównoważoną burzę hormonów. 

Jamie to zwykły nastolatek, którego wychowuje matka. Jego ojciec zginał jako zdrajca, postrzelony przez żołnierzy. Tak naprawdę nikt z bliskich mężczyzny nie wiedział kim naprawdę jest i czym się zajmuje. Jamie poznaje prawdę w dniu kiedy zostaje porwana jego matka. Postanawia ją odnaleźć i w ten sposób zostaje członkiem tajemniczego stowarzyszenia - departamentu 19, który zajmuje się walką z wampirami. Departament 19 tworzą przodkowie pierwszych pogromców wampirów. I chociaż technika rozwinęła się diametralnie, nadal najlepszą bronią na krwiopijców są stare, dobre i ostre kołki. Wampiry w powieści "Departament 19" to najczystsze zło, żywiące się ludzką krwią i traktujące ludzi jako darmowe pożywienie. Will Hill nawiązuje w ten sposób do dawnego wizerunku wampira, który mało miał wspólnego z idolem nastolatek. Aby odnaleźć matkę Jamie będzie musiał zaufać pewnej uroczej wampirzycy. Spotka także na swojej drodze Frankensteina, który wprowadzi go do świata pogromców krwiopijców. 

Ewolucja głównego bohatera jest niepokojąca - zagubiony, samotny, rozchwiany emocjonalnie nastolatek z dnia na dzień będzie musiał nauczyć się walczyć. Będzie musiał zabijać istoty silniejsze , sprytniejsze i mądrzejsze od siebie. Nie czarujmy się, Jamie jest naiwny i irytujący. Działa pod wpływem emocji. Pomimo, że jest to typowa powieść dla nastolatków, opisy walk są bardzo brutalne i makabryczne. Krwiste sceny kontrastują z kreacją głównego bohatera, który nagle zapomina o strachu i śmierci. Takie połączenie niekorzystnie wpływa na odbiór powieści. Autor chciał wprowadzić za wszelką cenę wątki grozy, horroru - ale zapomniał o głównym bohaterze, o jego wrażeniach, emocjach. Powieść ratuje historia z przeszłości, o założeniu tajnego stowarzyszenia, którym kieruje profesor Van Helsing. 

Zakończenie jest zbyt przewidywalne a wątek romansowy jest jakby doczepiony na siłę, zbyt tendencyjny. Spodziewałam się ciekawej powieści, oryginalnej i wykraczającej poza typowy pararomance. Autor chyba też chciał czegoś więcej, ale zapomniał już jak to jest być nastolatkiem. Młodzi czytelnicy mogą mu tego nie wybaczyć...