Recepta na szczęśliwe dzieciństwo Hanny Ożogowskiej

  Inspiracją dzisiejszego, niedzielnego posta jest przede wszystkim niesamowity tekst na blogu Venila Kostis  Dzieciństwo w latach 90., który przywołuje nostalgiczne wspomnienia naszych zabaw, gry w gumę, kolekcjonowania na potęgę karteczek oraz ujawniania naszych tajemnic w "złotych myślach". Wakacje czy ferie, wolne dni upływały na świeżym powietrzu, na podwórku aż do zapadnięcia zmroku kiedy to wołali nas rodzice do domów. Chcieliśmy te chwile wykorzystać do granic możliwości, aż do ostatniego tchu.

Grałam w nieśmiertelną gumę, a każda z nas marzyła w szkole o przerwach lub tzw. "okienkach" aby pobić kolejny dziecięcy rekord. Aż łezka się w oku kręci, a ten tekst mieści w sobie tyle obrazów tak bliskich, tak mocnych...

Te same uczucia przywołała książka Hanny Ożogowskiej "Dziewczyna i chłopak czyli heca na 14 fajerek". To był prawdziwy powrót do mojego dzieciństwa, a z drugiej strony poczułam upływ czasu, jak wszystko uległo zmianie. Bo jak się teraz bawią dzieci? Na pewno inaczej, być może mniej beztrosko niż pokolenie 80. czy 90. "Dziewczyna i chłopak" to zabawna historia rodzeństwa - Tomka i Tosi, którzy zamieniają się swoimi rolami. Tomek przebiera się niechętnie w sukienkę Tosi i jako siostra wyrusza na wakacje do wujostwa. Tosia musi zrobić to samo, pakuje rzeczy Tomka i musi od tej chwili udawać chłopaka, co okazuje się niezwykle trudne. Zamiana ról przynosi wiele śmiesznych perypetii. Tomek, zawadiacki, urwis z szalonymi pomysłami w głowie, staje się przywódcą młodszych kuzynek. Poznaje jak wygląda życie dziewczynek. Tosia, która wyjeżdża do wujostwa, na leśniczówkę musi także udawać przed kuzynami. Chłopcy poddają ją różnym próbom, ale ona postanawia nie okazywać strachu. Staje się silniejsza i odważniejsza. Dla rodzeństwa ta szalona przygoda okazuje się niezwykle pouczająca, a każde z nich uczy się czegoś nowego. 

Dzieciństwo Tosi i Tomka to czasy indiańskich zabaw, podchodów, włóczenia się i licznych wędrówek po lesie czy do miasta. To także pomaganie rodzicom przy domowych porządkach i drobnych pracach. Tak, to także moje dzieciństwo. Na sankach, przy piłce, w trakcie biegania, na drzewach, w lesie - zawsze aktywnie, z głową pełną pomysłów na każdy dzień. To pieczone ziemniaki po wykopkach i tworzenie strachów na wróble. To także majowe łapanie chrabąszczy i zbieranie pierwszych wiosennych kwiatów, które trzymałam jak zdobycz w słoiku z wodą.... To leśne wyprawy, w poszukiwaniu zwierząt i ptaków, to słuchanie wieczornych baśni i opowieści, które snuli rodzice lub dziadkowie. To świat, który mnie stworzył, który noszę w sobie jak największy skarb. I chociaż to wszystko minęło, ciągle jest we mnie, w Tobie, w każdym z Nas. 

Takiego dzieciństwa życzę każdemu dziecku :)