KĄCIK MAŁEGO MOLIKA czyli o literaturze dla dzieci (cz.1)

 Lubię zaglądać do książek dla dzieci, stąd też pomysł na cykl postów o literaturze dziecięcej. Bo czy łatwo jest napisać książkę przez dorosłego, ale dla dziecka i z jego perspektywy…

  Czy umiesz gwizdać, Joanno? Ulf Stark

   Książeczka z pięknymi ilustracjami, porusza temat przyjaźni między dzieckiem a człowiekiem w podeszłym wieku. Mali bohaterowie zaprzyjaźniają się z mieszkańcem domu starości. Straszy Pan zostaje adaptowany przez chłopca o imieniu Bertil i staje się jego dziadkiem, którego nigdy nie miał. Jego kolega Ulf opowiada jak wspólnie spędzają czas i poucza przyjaciela jak powinien zachowywać się dobry wnuk. Dziadek okazuje się wspaniałym kompanem do zabaw, wspólnych spacerów i … psikusów. Starszy pan uczy swojego przybranego wnuczka sztuki gwizdania, które okazuje się być nie lada wyzwaniem dla chłopca. Postanawia więc, że odwiedzi dziadka kiedy nauczy się gwizdać.. Mijają tygodnie aż w końcu Bertil może pochwalić się wygwizdywaną melodią. Biegnie do domu starości, ale w pokoju dziadka nikogo nie zastaje…

   Ulf Stark pisze lekko, prostym językiem  z lekkim zabarwieniem humorystycznym (co dopełniają barwne ilustracje pobudzające dziecięcą a nawet dorosłą wyobraźnię :)).  Stark opowiada o ważnych wartościach w przystępny dla dziecka sposób. I chociaż pojawia się tematyka śmierci, utraty bliskiej osoby to autor robi to bardzo delikatnie, kończąc swoją historię dość optymistycznie. Z mojej perspektywy „Czy umiesz gwizdać, Joanno?” to wzruszająca opowieść o nietypowej przyjaźni, samotności i radości jaką niesie kolejny dzień. Bertil przeżywa odejście przybranego dziadka, ale dzięki niemu staruszek poczuł się szczęśliwy, stał się na chwilę dzieckiem. Natomiast Bertil wstępując w rolę wnuczka, doświadcza nowych wrażeń i uczuć.

  Polecam dla dzieci, które uczą się empatii, poznają czym jest przyjaźń, a także doznają pierwszych doświadczeń utraty, smutku. Dla dorosłych – jako refleksja o życiu, samotności, o naszych bliskich. Nie unikajmy tematyki starości, śmierci – bo w końcu dotknie ona każdego z nas…